Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Σε βρίσκω;

Την ώρα
που σβήνουν τα φώτα..
σε βρίσκω
σκιά μου...

Την ώρα
που σβήνει η τηλεόραση..
σε βρίσκω
ματιά μου...

Την ώρα
που σβήνει το εγω μου..
σε βρίσκω
εαυτέ μου...

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Κάθε μέρα.. άλλη μέρα...

Πόσες φορές αναρωτιέμαι.. πόσοι μπορούν να με αντέξουν;
Κάθε μέρα κάτι σημαίνει τελικά.
Είναι μοναδική.
Δεν θα έχεις την ευκαιρία να την επαναλάβεις.
Ακόμα και όταν ένας ανόητος σου «έφαγε» το φτερό του αυτοκινήτου σου. Όμορφη έιναι η μέρα ακόμα και όταν έπεσες απο τις σκάλες και φόρεσες κολάρο. Και ξέρεις γιατί; Γιατί την επόμενη μέρα βγήκες νικητής.. ζωντανός. Γιατί συνέβη σε εσένα και ήσουν εκέι να το ζήσεις. Τελικά δεν χρειάζεται καμία γιορτή για να μου θυμίζει οτι ζώ.
«Ανάσταση».. «Πρωτοχρονιά» ή «γιορτή Αγ. Βαλεντίνου» είναι κάθε πρωινή ηλιαχτίδα που τρυπάει τις κουρτίνες.. κάθε μπουκία φαγητού που δοκιμάζεις.. κάθε χαμόγελο που αντικρύζεις σε ένα άλλο άσχετο πρόσωπο.. κάθε τραγούδι που πιστεύεις πως γράφτηκε μόνο για εσένα..!
Γιατι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία απο το να είσαι υγιείς και ζωντανός και να χαίρεσαι τη κάθε μέρα μόνο και μόνο επειδή βλέπεις το φώς και ακούς φωνές παιδιών της γειτονίας.
Και τελικά.. όταν χρειαστείς βοήθεια.. πάντα κάποιος χαίρεται να σου την προσφέρει. Αρκεί να ξέρεις να τη ζητήσεις. Ζητάς προστασία.. και δίνεις τη δική σου αλλού.
Παράξενα σχήματα κάνουν τα σύννεφα σήμερα...

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Εσυ...απλά άλλαξες στερεοφωνικό...

Ακούς τον λυγμό μέσα στο γέλιο μου;

Ακούς τις σκέψεις μέσα στα λόγια μου;

Ακούς το ψέμα μέσα στην αλήθεια τους;

Ακούς τη θάλασσα κάτω απο την πόλη;

Ακούς τα σύννεφα που έρχονται;

Ακούς ό,τι ακούν οι άλλοι.. ή την ψυχή σου;

Ό,τι ανήγγειλε ο εκφωνητής ήταν ψέμματα.. με ωραία φωνή να σε νανουρίζει.. η στιγμή του τεχνικού λάθους.. ο μικροφωνισμός που σου πήρε τα αυτιά.. ήταν η μόνη αλήθεια.. ήταν η μόνη ευκαιρία να ξυπνήσεις..
Εσύ απλά ενοχλήθηκες.. άλλαξες πλευρό.. στερεοφωνικό.. γεία σου καληνύχτα...

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Δων Ψυχώτης..

Πολύχρωμα τίποτα.. σε ασπρόμαυρο φόντο...

Πολύβουη πόλη..σε ασπρόμαυρη σιωπή...

Πολυμαθείς φίλοι..σε ασπρόμαυρη άγνοια...

Πολύ λίγος..σε ασπρόμαυρο εγώ...

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Η αγάπη δεν χάνεται.. αρκεί να μη το ξεχάσεις ποτε....

Θα αρκεστώ στην αγάπη.. γιατί η αγάπη μόνο εκεί αρκείται...
Η αγάπη δεν δίνει τίποτα άλλο από τον εαυτό της.. και δεν παίρνει τίποτα.. παρά μόνο τον εαυτό της...

Είχες πει πως η αγάπη δεν χάνεται...

Έχεις δίκιο τελικά! Απλά αλλάζει χρόνο.. τόπο.. καταστάσεις...
Πάντα θα υπάρχει. Στις στιγμές μας. Στις ανάσες μας. Σε ένα άγγιγμα μας. ΠΑΝΤΟΥ.

Αρκεί να μη το ξεχάσεις ποτέ.. γιατί όλοι το ξεχνάμε που κι πού...

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Τώρα που μ'αφάνησες.. πως θ'αποδείξεις πως με νίκησες;

Να ορμήσω στην αγκαλία σου.. να χαθώ.. να ξεχάσω ό,τι έχασα.. να ξανανιώσω τη ζέστη της.. το ασφνητικό αγκαλιασμά που λιώνει.. την αίσθηση πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν εδώ.

Πάλι σ'ονειρεύτηκα εχθές...

Καυγαδίζαμε λέει...

Και αγαπιόμασταν...

Γιατί μόλις φώναξα το όνομα σου.. το κέντρο μιας σταγόνας νερού φωτίστηκε!

Και τώρα;
Τώρα που μ'αφάνησες.. πως θ'αποδείξεις πως με νίκησες;

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Πέταγμα..σε άλλης εποχής καθαρό ουρανό...

Τραβάω την κουρτίνα του τίποτα...
και κρύβω τα πάντα.

Το κεφάλι καίει..σκέψεις εξατμίζονται.

Σύννεφα με λέξεις μαζεύονται..να βρέξει γράμματα..στην άγονη γλώσσα.

Τραγούδι μοναξίας...

Το τίμημα και ένα ζευγάρι φτερά πιασμένα στην κουρτίνα μιας ψυχής..φυλακισμένης στο τίποτα..που τραγουδά για ένα πέταγμα σε άλλης εποχής καθαρό ουρανό......