χωρίς τίτλο.. άλλωστε τον ξέρεις...

Προχωρούσα..
Και ύστερα σκεφτόμουν ξανά τον έρωτα..
Ίσως τελικά να έφταιγε η τόσο διαφορετική αντίληψη που είχα γι'αυτόν..
Ίσως πάλι να έφταιγε απο μόνος του ο ίδιος ο έρωτας και η πολυπλοκότητα του..
Ίσως η υπερβολική απλότητα του, στο πολύπλοκο μυαλό μου..
Κάποτε τον περιέγραφα με θαυμαστικά.. μετά σωρεία ερωτηματικών..  μετά αποσιωπητικά..
Γιατί έρωτας.. άλλωστε θα ξέρεις.. δεν είναι μόνο τα φιλιά και οι αγκαλιές.. αλλά η συσκότιση παραπόνων..
Γιατί έρωτας.. άλλωστε θα ξέρεις.. δεν είναι μόνο τα φιλιά και οι αγκαλιές.. αλλά η παρηγοριά σπασμών..
και προπάντων, η επαλήθευση της μοναξιάς μας...

Γιατί έρωτας.. άλλωστε θα ξέρεις.. δεν είναι μόνο τα φιλιά και οι αγκαλιές σου...