Ο εαυτός σου.. ή αυτός που έφυγε;

Τελικά.. μοναξιά είναι η απουσία κάποιων προσώπων ή η έλλειψη του νιώθω; Μήπως στην πραγματικότητα κανείς δεν υποφέρει απο τη μοναξιά.. αλλά απο τις σχέσεις; Ακόμα κι αν πρόκειται για αυτήν με τον εαυτό μας. Όσο πιο κοντά έρχεται κανείς με ένα πρόσωπο.. τόσο πιο πολύ απομακρύνεται απο τον εαυτό του. Και όταν έρχεται η ώρα να φύγει αυτό το πρόσωπο.. δεν ξέρεις τι σου λείπει πιο πολύ...

ο εαυτός σου ή αυτός που έφυγε;

Είναι τραγικά όμορφη η ζωή κάποιων...

Σε ποιόν δεν αρέσει να ζεί στον κόσμο του τελικά; Εκεί που η πραγματικότητα δεν μπορεί να σε βρει. Να απέχεις και να απέχουν απο εσένα όλα εκείνα τα κοινότυπα για να περάσει η ώρα.. η μέρα. Είναι τραγίκα όμορφη τελικά η ζωή κάποιων.. τραγικά όμορφος ο κόσμος τους.

Όνειρα τρελά ειπωμένα.. μέσα στη σιωπή τους.

Συνέβη και σε εσένα...

Πόσες φορές αναρωτιέμαι.. πόσοι μπορούν να με αντέξουν; Κάθε μέρα κάτι σημαίνει τελικά. Είναι μοναδική. Δεν θα έχεις την ευκαιρία να την επαναλάβεις.

Ακόμα και όταν ένας ανόητος σου «έφαγε» το φτερό του αυτοκινήτου σου. Όμορφη έιναι η μέρα ακόμα και όταν έπεσες απο τις σκάλες και φόρεσες κολάρο. Και ξέρεις γιατί; Γιατί την επόμενη μέρα βγήκες νικητής.. ζωντανός. Γιατί συνέβη σε εσένα και ήσουν εκέι να το ζήσεις.

Τελικά δεν χρειάζεται καμία γιορτή για να μου θυμίζει οτι ζώ. «Ανάσταση».. «Πρωτοχρονιά» ή «γιορτή Αγ. Βαλεντίνου» είναι κάθε πρωινή ηλιαχτίδα που τρυπάει τις κουρτίνες.. κάθε μπουκία φαγητού που δοκιμάζεις.. κάθε χαμόγελο που αντικρύζεις σε ένα άλλο άσχετο πρόσωπο.. κάθε τραγούδι που πιστεύεις πως γράφτηκε μόνο για εσένα..! Γιατι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία απο το να είσαι υγιείς και ζωντανός και να χαίρεσαι τη κάθε μέρα μόνο και μόνο επειδή βλέπεις το φώς και ακούς φωνές παιδιών της γειτονίας. Και τελικά.. όταν χρειαστείς βοήθεια.. πάντα κάποιος χαίρεται να σου την προσφέρει. Αρκεί να ξέρεις να τη ζητήσεις. Ζητάς προστασία.. και δίνεις τη δική σου αλλού.

Παράξενα σχήματα κάνουν τα σύννεφα σήμερα...

Μετριότητα......;

Δυστυχώς τίποτα δεν παγώνει και όλα αλλάζουν.
Και ξεχνιούνται.
Όταν σ’αρέσουν τα πάντα.. αυτό γίνεται. Αλλά και όταν δεν σου αρέσει τίποτα.. πάλι αυτό γίνεται. Η διαφορά όμως είναι πως αν σ’αρέσουν όλα.. ακόμα και τη στιγμή που θα πάψει η αισιοδοξία.. θα θυμάσαι πως κάποτε κάτι αγάπησες. Ξέρω.. υπάρχει και η μέση κατάσταση.. αλλά όπως μου είπε μια μέρα μια πολύ καλή μου φίλη..

«ρε συ.. δεν είναι για αυτή τη ζωή οι μετριότητες..»...

Ζωή...

Οι περισσότεροι τελικά δημιουργούμε την ιστορία της ζωής μας.. φτιάχνοντας την μέρα με την μέρα.. αν κ έχω δεί πολλούς που έχουν ζωές ήδη διαμορφωμένες.. σχεδιασμένες.. αναπόφευκτες.. τέλειες σαν κύκλο. Οι άλλες παίρνουν μορφή με τρόπους που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε.. ή τελικά.. να προβλέψουμε.

Η απώλεια ήταν μέρος και της δικής μου διαδρομής. Αλλα μάλλον τότε συνειδητοποιείς τι είναι πολύτιμο στη ζωή. Και είναι προτιμότερο.. να λες πως είσαι καλα και ξέρεις γιατί.. παρα να λες πως έχεις κατάθλιψη ή απλα δεν είσαι καλα και δεν γνωρίζεις τον λόγο.

Είναι υγεία στη σκέψη.