Γιατι στο τέλος.. δεν μένει τίποτα....

Στο τέλος.. δεν θα μείνει τίποτα....

Στο τέλος.. δεν θα μείνω εδώ για τίποτα....

Στο τέλος.. δεν θα μείνει το εδώ.. ούτε το τίποτα.....

Λίγο ακόμα....

Ο έρωτας μουγκρίζει..
και το τραγούδι της ζωής τρυπώνει σε μια αθωότητα που φοβάται να ζήσει το τέλος..
και κρύβεται στο ψέμα..
και χάνει ταυτότητα και δρόμο..
μα θυμάται κάθε φορά που πεθαίνει και ερωτεύεται για να ζήσει λίγο ακόμα....

"απο τότε.. περάσανε χρόνια.."....

..."...χορεύοντας.. μου ‘δειξες μέσα σε πέντε λεπτά...
τι θα πει πουθενά.. και πώς χάνεται ο χρόνος...
ότι αν το πιστέψεις στ’ αλήθεια.. η αγάπη μπορεί...
ότι αν αφεθείς.. σ’ οδηγάει ο δρόμος..."....

Παύλος Παυλίδης, "Λευκή Καταιγίδα"

Η ζωή είναι παράξενη....

Καθένας απο εμάς κρύβει μια προσωπική τραγωδία μέσα του...
ένα μικρό μυστικό...
μια πικρή αλήθεια που προσπαθεί να ξεχάσει...
η ζωή είναι στιγμές μου είχες πει...
όνειρα που θέλεις να ξεχάσεις...
όνειρα που θέλεις να πραγματοποιήσεις...
γιατί έρχεται κάποτε η στιγμή που το παρελθόν σου είναι μεγαλύτερο απο το μέλλον σου...
η ζωή είναι ακριβώς όπως μου είχες πεί...
αυτή είναι η ζωή...
κομμάτια...
φώς και σκοτάδι...
παρελθόν και μέλλον...
μαύρο και λευκό...
η ζωή είναι παράξενη...
όμορφη μα και τόσο παραξενη...
εσύ μου το έμαθες αυτό.......

Όλα ανακατεμένα.....

Μαλακία.
Εσύ εκεί και ο νους σου αλλού...
Τα μάτια στραμμένα στο κενό και το μυαλό να χάνεται, να μπλέκεται σε άλλους χρόνους και τόπους, σε αναμνήσεις μακρινές...
Μαλακία.
"Να αγαπάς".. "να νοιάζεσαι".. "να ξεχνάς".. "να θυμάσαι".." να πονάς".. "να κλαις".. "να γελάς"...
μια ανάσα, πάρε μια ανάσα...
Μπερδεμένες σκέψεις κι αισθήματα.
Γιατί και πώς. Πρέπει και θέλω. Όλα ανακατεμένα με λίγη δόση παραισθήσεων.
Ο άνεμος ψιθυρίζει;
Η θάλασσα τραγουδάει;
Η βροχή μιλάει;
Η ψυχή κραυγάζει;
Την ακούς;
Δυο άδειες καρέκλες σε μια παραλία.. φωνάζουν εκείνους που έφυγαν.. τις ακούς;

Ό,τι θες...στ΄ ορκίζομαι....

Θέλω να μου χαρίσεις κάτι....


- Ό,τι θες.
- Ό,τι θέλω; Τ' ορκίζεσαι;
- Στ' ορκίζομαι.
- Είναι δύσκολο.
- Δεν πειράζει.
- Είναι ακριβό.
- Δεν με νοιάζει.
- Είναι σπάνιο.
- Τόσο το καλύτερο.
- Είναι επικίνδυνο.
- Δεν φοβάμαι.
- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.
- Θα γίνω νερό να σβήσω την φωτιά.
- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια και να φύγει.
- Θα το ξαναπιάσω.
- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.
- Θα το κυνηγήσω.
- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.
- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.
- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.
- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.
- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.
- Θα περιμένω τα χαράματα.
- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.
- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.
- Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις.
- Θα ζητήσω σ' ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.
- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι;
- Θα φέρω γερανό.
- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό;
- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.
- Υπάρχει;
- Θα τον φτιάξω.
- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς;
- Δεν ξέρω.
- Τότε;
- Τότε θα μάθω.
- Από που;
- Από τα βιβλία.
- Κι αν δεν το λένε τα βιβλία;
- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.
- Κι αν έχει πεθάνει;
- Θα βρω τον άλλον γέροντα.
- Ποιον άλλον γέροντα;
- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.
- Όλα τα βότανα;
- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού. Ξέρει τι μάγια κρύβουν.
- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό;
- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω, να γίνω τόσο δυνατός, που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό.
- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά;
- Πάντα.
- Τώρα.
- Τώρα. Έλα, τι θέλεις;
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;
- Στ' ορκίζομαι.
- Θέλω ... θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.
- Να το φτιάξουμε.
- Με τι;
- Με τι θέλεις;
- Δεν ξέρω.
- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά.
- Όχι, όχι δεν είναι έτσι.
- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα, με σταγόνες και γαργαλήματα και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.
- Όχι, όχι, δεν θέλω κλειδί.
- Γιατί;
- Μπορεί να το χάσω.
- Θα στο κρεμάσω στον λαιμό.
- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.
- Θα έρθω να σε βρω.
- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις;
- Θα μπορέσω.
- Κι αν είναι σκοτάδι;
- Θ' ανάψω κερί.
- Κι αν λιώσει το κερί;
- Ως τότε θα σ' έχω βρει.
- Κι αν όχι;
- Θα ψάχνω ώσπου να σε βρω.
- Πόσο θα ψάχνεις;
- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
- Τι θα πει για πάντα;
- Ότι Σ' ΑΓΑΠΩ!
- Κι εγώ τι θα κάνω ώσπου να με βρεις;
- Μπορείς να κοιμηθείς.
- Που;
- Κάτω από μια μυρσινιά.
- Που έχει μυρσινιές;
- Παντού.
- Έχει και λιοντάρια παντού;
- Όχι.
- Που έχει λιοντάρια;
- Στην ζούγκλα.
- Είναι κοντά η ζούγκλα;
- Πολύ μακριά. Στην άλλη άκρη του κόσμου...
- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ;
- Ποτέ.
- Τ' ορκίζεσαι;
- Στ' ορκίζομαι.
- Ξέχασα τι θα πει για πάντα.
- Θα πει ότι σ' αγαπώ.
- Πόσο;
- Ως τον ουρανό.
- Ναι, ναι. Να κοιμηθώ τώρα;
- Ναι.
- Θα με πάρεις αγκαλιά;
- Ναι.
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;
- Ναι.