Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Δεν θέλω.. δεν μπορώ...

Νιώθω πως δεν θέλω να σε ξεπεράσω...
Όλα τα έσβησες.. χωρις να πονάς...
Με άφησες χωρίς επιλογές...
και με αυτό το φρικτό συναίσθημα ΄΄το ξέρω πως σε χάνω΄΄...
Και τελικά.. όσες φωτογραφίες σου κι αν ψαλίδισα.. εσύ με κομμάτιασες περισσότερο... Όσες φωτογραφίες σου κι αν έκαψα.. τα λόγια σου κι το τελευταίο βλέμμα σου με είχαν κάψει πιο δυνατά...
Όμως, να σε ξεχάσω.. και να θέλω.. δεν μπορώ....

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Η ζωή είναι παράξενη...

Καθένας απο εμάς κρύβει μια προσωπική τραγωδία μέσα του..
Ένα μικρό μυστικό..
Μια πικρή αλήθεια που προσπαθεί να ξεχάσει..
Η ζωή είναι στιγμές.. όνειρα που θέλεις να ξεχάσεις.. όνειρα που θέλεις να πραγματοποιήσεις..
Γιατί έρχεται κάποτε η στιγμή που το παρελθόν σου είναι μεγαλύτερο απο το μέλλον σου..

Η ζωή μου είναι ακριβώς όπως μου είχες πεί.. η ζωή μου μακριά σου.. όπως μου την είχες προβλέψει..
Αυτή είναι η ζωή μου.. κομμάτια.. φώς και σκοτάδι.. παρελθόν και μέλλον.. μαύρο και λευκό...
Η ζωή είναι παράξενη.. όμορφη μα και τόσο παραξενη... εσύ μου το έμαθες αυτό.......