Σε δικαιούμαι..(τίτλος δικαιωματικός)

Δεν είναι οτι δεν θα βρείς κάποιον καλύτερο από εμένα...
Μπορείς να βρείς...
Δεν είναι αυτό.
Είναι οτι θα σε θέλει για τους λάθος λόγους...
Δεν θα αγαπήσει τις ρυτίδες σου, τη μύτη σου, τη γκρίνια σου. Δεν θα ερωτευτεί το ηλίθιο ύφος που παίρνεις όταν κάνεις λάθος.
Θα εστιάσει στα προφανή.
Δεν θα δώσει σημασία στα στραβά δάχτυλα των ποδιών σου.
Δεν θα ισχυριστεί ποτέ ότι πήραν το στραβό δρόμο επίτηδες , «απο άποψη», όπως επέμενα εγώ...
Οι άνθρωποι, όπως και τα πράγματα, δεν πρέπει να ανήκουν σε αυτούς που μπορούν να τα αποκτήσουν.
Ούτε καν σε αυτούς που τα αξίζουν...
Πρέπει να δίνονται σε αυτούς που τα αγαπάνε, που τα χαίρονται περισσότερο....


......."...για να σ'εκδικηθώ..πετάω ενθύμια και δώρα.."......"....και βάφω τις κουρτίνες.."....μμμμμμμ........

χωρίς (ρεαλιστικό) τίτλο..

Θα έρθει η στιγμή που θα σε πάρω ξανα αγκαλιά..
αξίζεις όλη την υπομονή του κόσμου...

Χρόνια μετά..

Θυμάμαι τη φωνή σου..

Εκείνη που μου φώναξε να φύγω επιτέλους..

Και ύστερα η σιωπή..

Θυμάμαι την τελευταία σου αγκαλιά.. κοίταζα τον δρόμο πίσω απο τον ώμο σου κ συγκρατούσα τα δάκρυα..

Κοίταξες το ρολόι σου.. ήταν η ώρα που με έκανες παρελθόν σου..

Τώρα μου λείπεις..

Κάποια μέρη φωνάζουν ακόμα το όνομα σου..

Κάποια αντικείμενα έχουν την εικόνα σου..

Είχα ονειρευτεί πως ίσως έμενες μαζί μου..

Και αναρωτιέμαι αν σκέφτεσαι καθόλου όσα μου έλεγες εκείνες τις μέρες.. έστω για μια στιγμή..

Δεν υπήρξε ούτε ένα βράδυ που το μυαλό μου να μην έτρεξε σε εσένα..

Δεν υπήρξε ούτε ένα βράδυ που να μην σου είπα καληνύχτα..

...και ας μη το έμαθες ποτέ...

 

Δεν υπάρχει τηλέφωνο, ούτε ταχυδρομείο..

Και σε φαντάζομαι να έρχεσαι...
Και σε φαντάζομαι να φεύγεις...

 

Ε ναι εντάξει, προφανώς και είναι πιο πολλές οι φορές που φεύγεις...