χωρίς τίτλο.. (για σένα άλλωστε)

Είναι ένα παιχνίδι τελικά..
που το ξεκινάς και ξέρεις οτι θα χάσεις...
Σαν τα χρόνια που ξεγελάς για να μάθεις να μη περιμένεις...
Μαθαίνεις στο «πρίν» να ντύνεται και να την κοιτάς.. μα συνήθως στο «αύριο» αφήνεται και τότε δεν την ξαναβλέπεις...

Όταν σε συνάντησα..

Όταν σε συνάντησα..

πόση αλήθεια έκρυψα στο "πλάκα κάνω"..
πόσο συναίσθημα έκρυψα στο "δεν με νοιάζει"..
πόσο πόνο έκρυψα στο "δεν πειράζει"..
πόσο "σε χρειάζομαι" έκρυψα στο "άσε με μόνο"..

δεν ξέρω αν έχει μένει άλλο πια εαυτός να σκοτώσω...