Ήρθες..

Σε είχα ψάξει σε ουρανούς και γη.. και τώρα είμαι εδώ δίπλα σου... και τώρα με χαιδεύεις πριν κοιμηθώ.. μου μιλάς γλυκά.. σ' έχω στην αγκαλιά μου... σβήνεις τα φώτα.. και εξακολουθώ να σε βλέπω... έχεις γίνει η ανάσα μου..το φως μου.. απόψε θα σ' έχω στην αγκαλιά μου μέχρι να ξημερώσει...

τώρα χορέυω εγώ.. στον έρωτα σου...

Σαγηνευτικά με πλησίασες και με γοήτευσες.. με χάιδεψες με το χαμόγελο σου...

Κρυμμένη στο φώς των κεριών...

Φυσούσε δροσερός αέρας απο το ανοιχτό παράθυρο...

Μετά τα σημάδια του έρωτα μεταφέρθηκαν στα σεντόνια.. στις ψυχές μας...

Απο τότε.. κάθε φορά που με πλησιάζεις η ψυχή μου νιώθει αναβρασμό...

Όσα δεν ένιωσα.. τα νιώθω μαζί σου...

Όσα δεν γνώρισα.. μου τα συστήνεις εσύ...

Μη φύγεις.. και δεν θα φύγω ούτε εγώ...

Θυμάμαι..

Χρόνια μετά θυμάμαι..

Θυμάμαι τη φωνή σου..

Εκείνη που μου φώναξε να φύγω επιτέλους..

Και ύστερα η σιωπή..

Θυμάμαι την τελευταία σου αγκαλιά.. κοίταζα τον δρόμο πίσω απο τον ώμο σου κ συγκρατούσα τα δάκρυα..

Κοίταξες το ρολόι σου.. ήταν η ώρα που με έκανες παρελθόν σου..

Τώρα μου λείπεις..

Κάποια μέρη φωνάζουν ακόμα το όνομα σου..

Κάποια αντικείμενα έχουν την εικόνα σου..

Είχα ονειρευτεί πως ίσως έμενες μαζί μου..

Και αναρωτιέμαι αν σκέφτεσαι καθόλου όσα μου έλεγες εκείνες τις μέρες.. έστω για μια στιγμή..

Δεν υπήρχε ούτε ένα βράδυ που το μυαλό μου να μην έτρεξε σε εσένα..

Δεν υπήρχε ούτε ένα βράδυ που να μην σου είπα καληνύχτα..

...και ας μη το έμαθες ποτέ...