Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Ο καθρέπτης μίλησε....

το πρωι δε μπορεις να σηκωθεις απο το κρεβατι;
το ξερεις πια πως δε μπορεις να γυρισεις πισω στο παιδικο σου δωματιο;
ξερει κανεις πως κοιμασαι τα βραδια;
κοιμασαι;
σημειωνεις με μολυβι φρασεις στα βιβλια;
θες να πας καπου ή θες να ξεφυγεις απο καπου;
αναρωτιεσαι τακτικα τι στο διαολο σου συμβαινει;
σε πιανουν τα νευρα σου την ωρα που θα επρεπε να φορας το πιο λαμπερο σου χαμογελο;
σε τρωει καποια αοριστη μελαγχολια την ωρα που οι αλλοι σου λενε οτι τωρα ειναι η εποχη που πρεπει να χαιρεσαι;
στις παρεες νιωθεις ξενος;
ποτε ηταν η τελευταια φορα που συμμετειχες ολοψυχα σε κατι που ησουν παρων;
τι φοβασαι;
εισαι σιγουρος πως δε θελεις να τα νιωθεις ολα;
ακομα κ αυτα που πονανε;
το να μη προσεχεις τους αλλους ειναι τροπος ζωης;
οτι οι ανθρωποι λενε ο,τι θελουν να πουν με τα ματια;
γιατι θελεις να τους γυρισεις την πλατη;
φοβασαι να κοιταζεις στα ματια;
θελεις να μαθεις;
θελεις να τα ξερεις ολα;
τι θα γινει αν αυριο ολα οσα ονειρευεσαι γινουν πραγματικοτητα;
θα το αντεξεις;

ΕΧΕΙΣ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ.

υπαρχει ομως καποιος που δε μπορεις να αφησεις;
που δεν μπορεις να ξεχασεις;
ποσο χαμηλα μπορεις να πεσεις;
σε νοιαζει;
δε κοιτας αλλα βλεπεις τα παντα;
δεν εχεις μαθει ακομα να διαβαζεις τα ματια;
θες να παιξεις;
ξερεις πως παιζεται;
χαμογελας;
το δωματιο σου ειναι παντα στο μισοσκοταδο;
θα μου πεις τι σου αρεσει;
ποιος σου λειπει πιο πολυ;
ξερεις;
θες να πας στην περσυνη παραλια;
με τους ιδιους ή με ξενους;
δεν υπαρχουν καινουργιες στιγμες;

σ'αυτον τον καθρεπτη οι ηρωες μενουν παιδια για παντα και πληρωνουν το αντιτιμο,
με μοναξια.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου