Έχεις ακουστά τις φωτοσκιάσεις;

Μου είπες "όχι άλλο" κι έφυγες...

Ζούσα βαφτισμένος στην απουσία σου. Κι η απουσία σου ήταν η πιο αστραφτερή παρουσία της ζωής μου. Όλα τα κατέλυε κι όλα τα αναγεννούσε απ' την αρχή.
Έχεις ακουστά τις φωτοσκιάσεις;
Αν κάθε κόσμος χρειάζεται τον ήλιο του για να τριγυρίζει γύρω του και να ρουφά ζωή, αυτό το δικό σου "όχι" έγινε ο ήλιος του κόσμου μου και γύρω απ' αυτό γύριζε η ύπαρξή μου συνεχώς...

Σε νοσταλγώ ακόμα..

Η νοσταλγία δίνει στην ζωή ουσία και ανάταση. Αθωώνει τις ψυχές κι ευαισθητοποιεί το δέρμα. Σε μαλακώνει, σε κάνει καλό κι ονειροπόλο. Τα πράγματα γύρω σου από απρόσωπα αντικείμενα μεταμορφώνονται σε σύμβολα, οιωνούς και υπαινιγμούς. Έτσι είχα διαβάσει κάπου.. και έτσι γίνεται τελικά...

Κυκλοφορώ πλεόν ανάμεσα σε σύμβολα και υπαινιγμούς, όλα γύρω από σένα κι αυτό δίνει στη καθημερινότητά συγκίνηση. Το σκηνικό της καθημερινότητάς μου μεταμορφώθηκε σε ένα μυστήριο που ξεκίνησα να λύσω..

Όλα στη ζωή μου πλέον πήραν μια θέση και καταλήγουν στο ερώτημα: Πότε θα ξανάρθεις;

Νοσταλγώντας το πρόσωπό σου, γίνομαι άμορφος κι αδικημένος. Η εικόνα του αδικημένου ρίχνει στο πρόσωπό μου περίεργο χρώμα και με ξεχωρίζει απ' όλους τους άλλους γύρω μου.. που καμιά αρνητική σκέψη δεν φαίνεται στο δικό τους βλέμμα...

Βαφτισμένος στην απουσία σου, πήρε επιτέλους σκοπό η ζωή μου...

Αν είναι αλήθεια ό,τι αγαπάμε.. ό,τι μας λείπει, εγώ από την ώρα που έφυγες σε λάτρεψα. Κι αν οι άνθρωποι γνώριζαν την σημασία που μπορεί να έχει η απουσία τους.. θα τη χρησιμοποιούσαν καλύτερα στις μεταξύ τους σχέσεις. Αντίθετα, τρομάζουν μήπως απόντες πέσουν σε κενό ανυπαρξίας κι αυτό τους κάνει ενοχλητικά φασαριόζους και φλύαρους. Και το κενό της φλυαρίας είναι το χειρότερο...

Η απουσία σου μου γεμίζει την ζωή μου την άδεια. Δεν υπήρχε κενό μέσα μου ή έξω μου που να μην μπήκε η απουσία σου. Μήπως κι ο Θεός με την απουσία του δεν εμφανίζεται; Απών σε προκαλεί να τον αναζητάς και να τον οραματίζεσαι...

Πέρασα ένα ολόκληρο χειμώνα ζωντανός απ΄την απουσία σου, συνειδητοποιημένος απ'την σιωπή σου. Ονειροπαρμένος, πληγωμένος, προσανατολισμένος στην αναμονή σου. Ήρωας τραγωδίας μικρής.

Για πρώτη φορά ήξερα με σιγουριά τι θέλω: Να επιστρέψεις!


....(απόψε νιώθω να σκότωσα πάλι τον εαυτό μου)....