Γιατι πραγματικά ζούμε μόνο μια φορά..

Ο κλασσικός εαυτός μου είναι πάλι πίσω..

Δεν θέλει να παραδεχτεί τα συναισθήματα του για να μην ρεζιλευτεί ξανά.. να μην πληγωθεί και να μην πληγώσει ακόμα μια φορά..
Γιατί είμαι δειλός;

Αλλά από την στιγμή που οι φωνές ξεκίνησαν πάλι.. ξέρω ότι αργά ή γρήγορα θα πρέπει να παραδοθώ..

Γιατι τα συναισθήματα είναι πιο δυνατά και στο τέλος θα με λυγίσουν ξανά..
Γιατι πραγματικά ζούμε μόνο μια φορά και πρέπει να ζήσουμε μόνο με τα δικά μας "θέλω"..

Γιατι η καρδιά έχει πολύ έντονα και περίεργα "θέλω" που κοντρολάρουν το λογικό του εγκεφάλου..

Γιατι για να φτάσω σε σημείο να ακούω αυτά που ακούω.. αρχίζει και σοβαρεύει το θέμα μέσα μου...