Κατολισθήσεις..

Ξέρεις τι θα μου λείψει περισσότερο απο σένα;
Οι κατολισθήσεις μας..
Το φως που έμπαινε ανάμεσα στα κορμιά μας καθώς γκρεμιζόμασταν.. μια μυστική δύναμη...
Ήταν ένα φως με ίχνη, με αποτυπώματα - τα φέρω ακόμα.
Καμιά φορά, όταν ξυπνάω το πρωί, το ξεχνάω.
Μετά θυμάμαι..
Κοιτάζω το σώμα μου.. άραγε αν σε ξύσω απο πάνω μου θα χαθείς;
Θα χαθούν όλα όσα κατόρθωσαν να είναι;
Πώς να το πάρεις απόφαση το φως;
Πλέον, στο είχα ξαναπεί, έχω περισσότερα ερωτήματα απο καταφάσεις. Δεν μπορούν εύκολα να σταθούν σε ένα κείμενο.
Μήπως αν αναρωτιέσαι συνέχεια απαντάς σε όλα - είδες, πάλι ρωτάω.
Έγινα γενναίοδωρος με όσα χάνω - φαίνεται, δεν τα είχα ποτέ...