Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Νίκησα..

Κι ας έβριζα για τις νύχτες που μια λέξη δεν μου είπες..
που ήξερες πόσο υπέφερα μακριά σου και μια λέξη παρηγοριάς δεν μου χάρισες..
που στεκόσουν απέναντι μου και ούτε ένα χαμόγελο δεν ξόδεψες για εμένα...

Κι ας έφτιαξα φανταστικά ταξίδια για εμάς..
και ούτε μια βαλίτσα δεν ετοίμασες για να με ακολουθήσεις..
για τις θάλασσες που σου έταξα και για όλα τα πρωινά στην αγκαλία μου..
και για όλες τις νύχτες να γεμίζουν με φεγγάρια οπως κοιτάμε τον ουρανό...

Κι ας με αγάπησες πιο πολύ απο όσο πίστευες ότι μπορείς..
και πλεόν το έχω νιώσει και το ξέρω πια στα σίγουρα..
και ας κρατούσες το στόμα σου κλειστό.. αφού τα μάτια σου μιλούσαν...

Κι ας κοιμόμουν αγκαλιά με μια μπλούζα που ακόμα έχει το άρωμα σου..
και ας απέφευγα δρόμους για να μη συναντήσω τις αναμνήσεις μας..
και ας ρωτούσα τους πάντες για να πάρω μια απάντηση που εσύ δεν μου έδινες..
και ας υπήρχες μόνο εσυ και άκουγα τους χτύπους της καρδιάς και καμία φωνή δεν ακουγόταν...

Ίσως να νίκησα...

1 σχόλιο: