επίμονα χωρίς τίτλο..

Έρχεται βροχή...

Όποτε βρέχει σε θυμάμαι.. θυμάμαι εκείνη τη νύχτα που έφυγες...

Θυμάμαι....

πως αγάπησα το βλέμμα σου που με ταπείνωσε...
πως αγάπησα τις λέξεις σου που με τσακίσαν...

Στο'χα πεί...

ένα τσιγάρο δρόμος μας χώριζε από τον χωρισμό..

το τσιγάρο μου κάηκε.. περίμενα να καεί και το δικό σου...

μήπως και κλάψεις...

Δε το πιστεύω πως κλαις πλέον...

όχι για μένα τουλάχιστον..

Έτσι ανώνυμος θα μείνω πλέον για σένα..

Ανώνυμη κι η αγάπη μου...

Κοίτα με...

καινούρια αποκτήματα είναι οι ρυτίδες αυτές.. δικές σου...
εσυ όμως χαμογέλασε
κλείσε τα μάτια σου και πες απλά αντίο....

Κι όλα τα φώτα απλά θα σβήσουν...